Tillitssemi

Jæja, ég ætla að hefja bloggið aftur nú þegar ég ætti að hafa ogn meiri tíma til.  Ég hef tekið eftir því undanfarið þegar ég hætti mér í verslunargímöldin Kringluna eða Smáralind að það er eins og það viss hluti samborgarana sem annað hvort býr við þá fötlun að sjá ekki hvítar línur eða er hjartanlega sama þó að næsti maður fái ekki bílastæði.  Auðvitað ættum við öll að taka strætó og þyrftum þá ekki að pæla neitt í þessu en þá tæki það líka jafn langan tíma og að labba þannig að það er ekki valkostur. 

Hvers vegna er það að þessi ákveðni hópur hefur bara ákveðið að hann nenni ekki að leggja bílnum sínum almennilega og gefur þar með skít í samborgara sína.  Er þetta sami hópur sem notar bara stefnuljós sem jólaskraut og gefur ekki þumlung eftir þegar hann á forgang í umferðinni og svona má engi telja.  Er það virkilega slík kvöð að þurfa sýna næsta manni lágmarks kurteisi eða erum við orðin svo sjálfhverf að það varðar okkur ekki neitt hvernig næsta mann reiðir af. 

Við þurfum að átta okkur á að tillitsemi er ekki okkar einkamál, því að við viljum líka njóta tillits næsta manns.